Da’s alweer een tijdje terug. Feyenoord werd in ‘70 Wereldkampioen Clubteams -Broerlief Bert emigreerde naar Melbourne, Down Under- en Van Daele zocht nog altijd in de catacomben van de Kuip naar zijn brilletje. Ik speelde op 15 jarige leeftijd in Excelsior B1 onder Thijs Libregs en werd uitverkozen voor de selectie van het Rotterdams Elftal onder de 17, waar ene ‘Dom’ Leo Beenhakker de scepter zwaaide. Aan beiden had ik een bloedhekel. Een uitzondering op mijn afkeer van het autoritaire TrainingsGilde was de éminence grise van het Vaderlandse voetbal Dr. Frantisek Fadrhonc -laat ik legende Bob Janse niet vergeten die mij in zijn sportzaak op de Beneden Oostzeedijk tevergeefs wilde behoeden voor Seks, Drugs & Rock ‘n’ Roll- … Fadrhonc, die ons een weeklang begeleidde tijdens ‘n trainingskamp in Zeist waar ook de Feyenoordselectie resideerde onder Ernst Happel in voorbereiding op het nieuwe seizoen en hij in de avondschemer samen met Van Hanegem al keuvelend een sigaretje rookte op een bankje onder die weelderige kastanjeboom.
Genoeg ‘ouwe-doos-gewauwel’, maar afgelopen zaterdagmiddag drong deze herinnering zich aan mij op toen ik op Sportcomplex ‘In den Polder’ die meiden van JVOZ zag spelen. Van dezelfde leeftijdsklasse en met diezelfde flair waar wij ons van bedienden als vermeende Profs-in-de-Dop. Ik heb genoten van deze speelsters. Die nummer Tien kan zo mee met RIA-1.!
Er werd vol op de aanval gespeeld. Opvallend vooral was de uitmuntende traptechniek. Menig lange bal doorsneed de verdediging van Zulte-Waregem, of plofte Pirlo-esk achter de verdediging. Breed-spelen was eerder uitzondering dan regel. Het meest opvallende aspect echter van deze Voetballiefhebsters was de weerzin van de ‘vallende ziekte’. Ik heb geen Schwalbe gezien én geen enkel -of één enkel- gezeik tegen de Scheids. De Scheids die in persoon van gepensioneerd timmerman Rudy de Meij de dag ervoor het veld in voortreffelijke staat bracht, diezelfde avond achter de BBQ-braadstoof van het Eerste was te vinden…tot na middernacht de kantine opruimde om de volgende dag een onberispelijke partij te fluiten.
Overigens had ik in 1971 nooit gedacht dat anno 2017 er een Dames-Team in Zeeland zou voetballen dat ons ‘over het paard getilde lefgozertjes’ destijds in Zeist zeker partij had geboden. Of straffer: de Pappa van Benny Wijnstekers langs de lijn tot razernij hebben gebracht.
Geschreven: RobsNostalgioot
Het bericht Ingezonden stuk: “Ik heb genoten van deze speelsters.” verscheen eerst op Vrouwenvoetbalnieuws.