Eldenia C3M – SC Westervoort C2 (4-0) 5-2
Zaterdag 30 april 2016
Normaal is het schrijven van een wedstrijdverslag relatief eenvoudig. Je schrijft in chronologische volgorde zo ongeveer op wat er exact gebeurd is, en vindt dingen soms goed of soms wat minder goed.
Nu ontbreken mij echter de woorden om minutieus op te schrijven wat ik nu afgelopen zaterdag precies heb gezien. De laatste wedstrijd van het seizoen waarvan je als trainers en begeleiding alleen maar hoopt dat de competitie op een mooie manier wordt afgesloten.
Een toch al geslaagde tweede helft van het seizoen waarin we als selectie meidenelftal in een jongenscompetitie lang hebben mee gedaan om het kampioenschap. Ongeacht hoe de wedstrijd van vandaag zou verlopen op zich al een prestatie van formaat. Na zes overwinningen op rij volgden er helaas tegen sterke tegenstanders twee nederlagen waardoor de eerste plaats uit zicht is geraakt, en de derde plaats voor ons waarschijnlijk het hoogst haalbare is. Daarvoor moest er vandaag wel gewonnen worden van de C2 van Sportclub Westervoort. Een team dat in onze competitie nogal wisselvallig presteert, maar volgens de wedstrijdverslagen op de eigen website een aantal duels geflatteerd verloor en hierin vaak voetballend de betere was.
Vlak voor de wedstrijd raakten we nog even in gesprek met één van de trainers van onze tegenstander die ons vertelde dat hij tegen de jongens had gezegd dat als zij vandaag van meisjes zouden verliezen zich diep zouden moeten schamen, tsja dat hebben we natuurlijk vaker gehoord. Tijdens de wedstrijdbespreking en warming-up zagen we eigenlijk al snel dat het vandaag wel goed zat. De koppies stonden strak en er werd met een hoge concentratie gewerkt. Vandaag een relatief kleine wedstrijdselectie. Helaas nog steeds zonder Esmée Jansen (terugkomend van een zware blessure en inmiddels haar speelminuten weer gemaakt in MB1), Coco Bugter (schoolactiviteit) en Desirée Schrooten (vakantie), maar aangevuld met een opnieuw prima spelende Loïs Appels uit D3M. Zoals gezegd is wat er met name in de eerste helft door de meiden werd gepresteerd maar moeilijk te beschrijven. Er gebeurde eigenlijk waarvan je als trainers weet dat het er in zit, maar waarvan je ook weet dat echt alles op z’n plaats moet vallen wil het er uit komen. Met trots (en soms met open mond) hebben we vandaag gekeken naar wat absoluut onze beste eerste helft van het seizoen genoemd mag worden. De tegenstander werd precies zoals waar we veelvuldig op hebben getraind snel onder druk gezet, en daar waar de tegenstander zich toch nog vrij speelde stonde er direct iemand van ons achter om te ondersteunen.
En als je dan zelf ook nog de ene naar de ander mooie aanval op de mat legt met een voor ons doen uitzonderlijk hoog rendement dan speel je de wedstrijd waarvan je vooraf hoopt dat deze zo verloopt. Binnen vier minuten kwamen de meiden al op voorsprong. Een mooie pass van Sam Gil Muinos werd door Ida Danielson op waarde geschat en koeltjes afgerond. Twee minuten later volgde wellicht de mooiste aanval van het seizoen (al hebben we wel vaker op deze wijze gescoord). Opnieuw was het Sam Gil Muinos die met een mooie steekbal rechtsbuiten Sanne van den Berg aan het werk zette. Sanne passeerde haar tegenstander en legde de bal perfect terug op de elf meter waar spits Bo Veldhuizen positie had gekozen. De diagonaal ingeschoten bal was voor de keeper van Westervoort opnieuw onhoudbaar. Vijf minuten gepeeld en als een raket uit de startblokken geschoten en binnen no time op een 2-0 voorsprong, kon het mooier? Nou, het kon nog mooier. Een tiental minuten later ging Ida Danielson er op links opnieuw vandoor. Aangekomen bij de keeper legde ze de bal prima opzij zodat deze door de goed naar binnen gekomen Sanne van den Berg kon worden afgerond. Maar het feest was hiermee in de eerste helft nog niet voorbij. Vijf minuten voor het rustsignaal kwamen we zelfs op een 4-0 voorsprong. Britney Gijsbertsen bracht de bal na een mooie solo bij de geheel vrijstaande Imani Mijland. Het schot van Imani werd door de Westervoortse keeper nog gekeerd, maar in de rebound was het opnieuw Bo Veldhuizen die trefzeker was.
Een 4-0 voorsprong bij rust tegen een niet eens zo slecht spelende tegenstander, wat een weelde. In de rust kon de euforie natuurlijk niet op, en als trainers kan je dan eigenlijk alleen maar de complimenten overbrengen voor een fantastisch gespeelde eerste helft. Maar je weet ook dat er nog 35 minuten volgen tegen een tegenstander die tot op het bot getergd zal zijn en zeker in staat moest worden geacht om een doelpuntje te maken. Ook had onze manier van spelen in de eerste helft al redelijk wat kracht gekost. Eventjes proberen de eerste tien minuten na rust goed door te komen (we stonden immers met 4-0 voor) en zelf nog een goaltje mee te pikken was dan ook het devies. Ook deze opdracht voerden de meiden vandaag prima uit. Na een aantal mogelijkheden over en weer kwamen we in de zestiende minuut na rust op een 5-0 voorsprong. Ida Danielson werd op links de diepte ingestuurd en haar voorzet werd door Imani Mijland mooi afgerond, 5-0 en al onze spitsen vandaag gescoord! Hierna was de koek (lees onze krachten) eigenlijk een beetje op. We kregen zelf nog wel een aantal goede kansen om de score nog verder uit te breiden, maar waren niet meer zo effectief als in de eerste helft. SC Westervoort gaf de stand uiteindelijk een nog wat dragelijker aanzien.
In een tijdsbestek van twee minuten kwamen zij via twee mooie treffers nog terug tot 5-2. Uiteindelijk met een 5-2 overwinning een mooie afsluiting van een fantastisch seizoen. Soms fantastisch mooi voetbal dan weer wat grillig, maar met een zeer hecht team dat absoluut bereid was om met elkaar en voor elkaar te werken. Vandaag naar mijn mening opnieuw een overwinning van het collectief, want wat hebben de meiden wederom voor iedere meter gestreden. Zonder een echte uitblinker te willen benoemen wil ik toch onze laatste “vrouw” Julia Evers er nog even uitlichten. Julia die vandaag ondanks trieste familie omstandigheden een perfecte wedstrijd op de mat legde, waarvoor groot respect.
Volgt nu een aantal toernooien waarin we natuurlijk ook hoge ogen willen gooien, te beginnen a.s. vrijdag 6 mei met het internationale toernooi van organisator Girls Soccer Nederland te Hoornaar.
Eldenia D6M – Blauw Geel D5 3-1 (1-0)
Zaterdag 30 april
Bij afwezigheid van de vaste verslaggever dit keer een wedstrijdverslag van een andere trotse supporter.
Nadat de meiden in de winterstop waren overgegaan van de meidencompetitie naar de jongenscompetitie vond ik het moeilijk om in te schatten hoe de kansen daarin zouden liggen. Zeker omdat de 5e Klasse jongenscompetitie direct werd overgeslagen en er werd gestart in de 4e Klasse dacht ik (en ik loop inmiddels een tijdje mee in het meidenvoetbal) dat dit wellicht eens iets te hoog gegrepen zou zijn, maar nu bijna aan het einde van de competitie kan ik toch echt wel zeggen dat de meiden het boven verwachting doen. In geen enkele wedstrijd zijn ze “overklast” en er zijn inmiddels ook al de nodige puntjes gepakt, waaronder ook een paar mooie overwinningen.
Vandaag stond de wedstrijd tegen de jongens van Blauw Geel D5 uit Ede op het programma. Een team dat in de ranglijst bij onze meiden in de buurt staan, dus op voorhand beloofde het een spannende wedstrijd te worden. Door de vakanties waren helaas Imre Woest, Mei Mei Schaperen Sanne Nijland afwezig en door een blessure was Eliandra Rosa ook niet van de partij.
Gelukkig kregen de meiden van versterking van Jeli Rosa en Yelissa Stockentree van de E5M, meiden daarvoor bedankt!!
In de beginfase golfde het spel een beetje op en neer, waarbij zowel Blauw Geel als ook onze meiden een aantal kansje kregen om te score te openen. Halverwege de 1e helft kwamen de meiden toch op voorsprong. Queena Sluis werd met een mooie pass vanuit het middenveld de diepte ingestuurd en gaf een mooie voorzet op de goed meegelopen Degani Rambonnet, die de aanval uit het boekje op koele wijze afrondde: 1-0. Na deze voorsprong gingen de meiden op zoek baar de 2-0, waarbij de uitblinkede Annabel Verspiek (zij was wat mij betreft de “girl”of the match) er heel dicht bij was. Met een solo die startte op eigen helft kon zij doorkomen tot aan de rand van de “16”, maar daarna ontbrak het haar net aan de kracht om de solo ook nog af te ronden.
Aan het begin van de 2e helft was het een ander spelbeeld. Blijkbaar hadden de gasten uit Ede in de rust wonderwater gedronken, want in de beginfase denderde zij over onze meiden heen. Binnen enkele minuten werd daardoor de voorsprong die in de rust op het scorebord stond omgedraaid naar een 2-1 achterstand. Op het moment dat de meiden er een beetje door leken te zitten kregen zij een corner. Deze werd goed en hard genomen door Degani en door Charlie Thijssen afgerond, terwijl zij daar zelf geen weet van had: 2-2. Een gelukkig en een beetje lelijk doelpunt, maar die tellen ook!!
Daarna volgde een fase waarin het beide kanten op kon gaan. Na over en weer wat gemiste kansen kwamen de gasten toch weer op voorsprong: 2-3. De meiden rechtten nog één keer de rug en toonden zoals al vaker deze competitie oer veel veerkracht te beschikken. Kort voor tijd scoorde opnieuw Charlie de zeer verdiende gelijkmaker en nu was het wel een mooi doelpunt met een prachtig schot vanaf de rand van het strafschopgebied: 3-3.
Al met al weer een mooie wedstrijd met een mooi gelijkspel spel als resultaat: weer echt een mooie teamprestatie! Met nog twee wedstrijden te gaan staan de meiden nu op een keurige positie in de middenmoot, dus het seizoen is sowieso al geslaagd.
Het bericht Eldenia Academie Weekend Special verscheen eerst op Vrouwenvoetbalnieuws.